Açık hece, sözcüklerin okunuşunda zorunlu olarak vurgulanması gereken bir ses parçasıdır. Türkçe dilinde, açık hecelerin kullanımı konusunda kurallar vardır ve bu kuralların çoğu ses birlikleri ile ilgili olarak belirlenmiştir.
Açık heceler, çoğu zaman bir sesin öne çıkması gerektiği durumlarda ortaya çıkar. Örneğin, Türkçe sözcüklerin sonunda bulunan bazı sessiz harfler (örneğin, -m, -n, -r, -s, -ş ve -t) vurgulanmak zorundadır. Bununla birlikte, açık heceler aynı zamanda vokaller arasında da ortaya çıkabilir. Örneğin, iki uzun vokal arasındaki açık hece, aynı sesten birinci vokal ile ikinci vokal arasında bir boşluk oluşturur. Buna ek olarak, iki kısa vokal arasındaki açık hece, çoğu zaman, birinci vokal ile ikinci vokal arasındaki boşluğu kısaltır.
Açık heceler, Türkçe dilinin çeşitli alanlarında kullanılmaktadır. Örneğin, sözcüklerin okunuşunda ve yazımında, şiir yazışında ve söyleyişinde, müzikte ve danslarda, konuşma ve tartışmalarda ve dinleme alıştırmalarında, özellikle de okuma yazma alıştırmalarında kullanılmaktadır. Açık hecelerin kullanımı, özellikle çocukların temel okuma yazma becerilerini geliştirmelerinde çok önemlidir.
Açık hecelerin kullanımı, Türkçe dilinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Açık hecelerin kullanımı, Türkçe dilinin sözcüklerini, cümleleri ve diyalogları daha canlı, daha zengin ve daha güçlü hale getirmekte önemli bir rol oynamaktadır. Açık hecelerin kullanımı, sözcükleri ve cümleleri anlamlı ve akıcı hale getirmektedir.