Anıt kelimesinin kökü, Latince “amare” sözcüğünden türetilmiştir. “Amar” kelimesi, “sevmek” anlamına gelmektedir. Anıt kelimesi, Latincede “amare” sözcüğünden gelen “ama-” eki ile “-tum” eki arasındaki birleşimden türetilmiştir. “-tum” eki, “toplamak”, “çoğaltmak” ve “ödül olarak sunmak” anlamına gelmektedir.
Anıt kelimesi, günümüz Türkçesinde, bir kimsenin ya da bir grubun, özel olarak ödüllendirilmesi ya da ölçülemeyecek kadar çok değer verilmesinin sembolü olarak kullanılmaktadır. Anıt kelimesi, özellikle kamusal alanda, önemli kişiler ya da önemli olaylar için kullanılmaktadır. Çok değerli ve önemli olan insanlar için, anıt olarak gösterilen ödüller, onların özelliklerinin, başarılarının ve önemli olayların anımsanmasını sağlamak amacıyla kullanılmaktadır.
Anıtlar, çoğu zaman taş, bronz, altın ya da çelikten yapılmış heykel, anıt odunu, anıt çiçeği ya da anıt kabartma olarak düşünülebilir. Anıt heykeller, çoğunlukla önemli kişileri veya olayları temsil ederken, anıt odunları, çoğunlukla özellikle önemli olan tarihi olayların anımsanmasını sağlamak amacıyla kullanılmaktadır. Anıt çiçekleri ve anıt kabartmalar ise çoğunlukla olayların ya da kişilerin anımsanmasını sağlamak amacıyla kullanılmaktadır.
Anıt kelimesinin kökünün Latince “amare” sözcüğünden türetildiği ve “sevmek” anlamına geldiği söylenebilir. Anıt kelimesi, özel olarak ödüllendirilen kişiler ya da olaylar için kullanılmaktadır. Anıtlar, çoğu zaman heykel, anıt odunu, anıt çiçeği ya da anıt kabartma şeklinde tasarlanmıştır ve olayların ya da kişilerin anımsanmasını sağlamak amacıyla kullanılmaktadır.
