Aristo, M.Ö. 384–322 yılları arasında yaşamış, İtalya’dan Yunanistan’a göç etmiş bir filozoftur. O ve etkisi altında kalan filozoflar, ahlakı kozmik bir görüş olarak görmüşlerdir. Aristo’nun ahlak görüşünün temelinde yatan felsefi bakış açısı, insanların doğuştan gelen kozmik yasaları bilmelerine ve onları kendilerinin ahlak olarak görmelerine dayanır. Kozmik yasalar, insanların doğalarıyla, insan olmayı doğru şekilde yaşamalarının neden olduğu çatışmaların çözümlenmesine izin verir.
Aristo, ahlakın doğal olarak insanların çıkarlarına dayalı olarak belirlenen bir kavram olduğunu savunmuştur. Ona göre, insanların doğal olarak aradığı mükemmellik, doğal olarak insanların çıkarlarına, özellikle de insanların çıkarlarına hizmet eden ahlak yasalarının takip edilmesiyle elde edilebilir. Bu yüzden, Aristo’ya göre, insanların çıkarlarının doğru şekilde takip edilmesi, doğal olarak insanların rasyonel olarak çıkarlarına hizmet eden ahlak kurallarının takip edilmesi anlamına gelir.
Aristo’ya göre, insanların aradığı mükemmelliğin, ahlaki davranışlarının kendileri için en faydalı olan, en iyi olan yönde olmasıyla elde edilebilmesi gerekir. Böylece, insanlar, doğal olarak insanların çıkarlarını en iyi şekilde gerçekleştirmek için en uygun ahlaki kuralları takip etmek durumundadır. Bu, Aristo’ya göre, insanların, doğal olarak insanların çıkarlarına hizmet eden ahlak kurallarının takip edilmesi anlamına gelir.
Aristo’nun ahlak görüşü, insanın kendisinin doğal olarak tanımlanmış bir varlık olarak görülmesine dayanır. O, insanın, doğa tarafından kendilerine verilen bir amaca ve kozmik yasalara sahip olduğunu savunmuştur. Buna göre, insanların çıkarlarına hizmet eden ahlak yasalarının takip edilmesi, insanların hak ettikleri mükemmelliğe ulaşmaları için en iyi yoldur.
