Arketip Psikoloji, Carl Jung tarafından geliştirilen bir psikolojik teori ve kavramdır. Jung, arketipi, insan psikolojisinde kolektif bilinçaltının bireysel unsurları olarak tanımladı. Jung'a göre, arketipler, insanların günlük davranışlarını ve düşüncelerini belirleyen özdeş ya da çok benzer kalıplardır. Jung, arketiplerin, çeşitli kültürel, sosyal, kişisel ve diğer unsurlar tarafından etkilenen, insanların çoğunlukla kültürel olarak paylaştıkları temel yaşam deneyimleri olduğunu düşünmekteydi. Jung’a göre, arketipik deneyimler, insanların davranışlarını, düşüncelerini ve duygularını şekillendiren çok katmanlı bir kuramsal çerçeve oluştururlar.
Arketip Psikoloji, Jung'un öznel ve kolektif bilinçaltı kavramlarının bir araya getirildiği bir yaklaşımdır. Jung'a göre, öznel bilinçaltı, bireysel özellikleri gösteren, kişisel olarak bir insanın kendine özgü deneyimlerinden oluşan bir alandır. Kolektif bilinçaltı ise, tüm insanların paylaştığı özdeş bilgi, deneyim ve değerleri tanımlayan bir alandır. Jung'a göre, arketipik deneyimler, öznel ve kolektif bilinçaltı arasında bir köprü oluştururlar.
Jung, arketipi, insanların temel duygularını, düşüncelerini ve davranışlarını şekillendiren, kalıtsal ya da kültürel olarak kodlanmış, özdeş özellikleri temsil eden bir alan olarak tanımladı. Jung, arketipik deneyimleri, insanların günlük davranışlarını, düşüncelerini ve duygularını belirleyen, dünya çapında paylaşılan kültürel değerlerin bir özeti olarak görmektedir. Jung'a göre, arketipik deneyimler, insanların tüm yaşam alanlarında davranışlarını, düşüncelerini ve duygularını etkileyen, çok katmanlı bir kuramsal çerçeve oluştururlar. Jung, arketipik deneyimlerin, insanların yaşamlarının çeşitli yönlerini ve konularını şekillendirdiğini düşünmekteydi.
