Türk Edebiyatında Aruz ölçüsü, edebiyatın geleneğinde sonraki kuşaklar tarafından kullanılan, sözlü edebiyat ve şiirlerde kullanılan ölçüdür.
Aruz ölçüsünün kökeni, Osmanlı Türkçesi’nin kökenine dayanır. Osmanlı Türkçesi’nin kökeninde ise, Orta Asya Türkçesi vardır. Orta Asya Türkçesi’nde, sözel edebiyat ve şiirlerde kullanılan ölçülerden biri de Aruz ölçüsüdür.
Aruz ölçüsü, Osmanlı Türkçesi'nin kökenlerindeki Orta Asya Türkçesi'nde yer alır. Orta Asya Türkçesi’nde Aruz ölçüsü, sözcüklerin ve cümlelerin ritmik olarak kullanılmasıyla elde edilir. Aruz ölçüsünün temel özelliği, ses ve hareketin bir araya getirilmesidir.
Aruz ölçüsünün kullanımı, Türk edebiyatında çok eskilere dayanır. Türk edebiyatında Aruz ölçüsünün kullanımı, 12. yüzyıla kadar uzanır. Türk edebiyatının gelişme sürecinde Aruz ölçüsü, özellikle Divan edebiyatında kullanılmıştır.
Türk edebiyatında Aruz ölçüsünün kullanımı, çok sayıda ölçü arasında önemli bir yer tutmaktadır. Aruz ölçüsüne göre şiirler ve sözcükler kurulur ve bu ölçüye göre sözcüklerden oluşan cümleler kullanılır. Aruz ölçüsü, şiirlerin ve sözcüklerin kullanımında ritim, armoni ve melodiye önem vermektedir.
Aruz ölçüsünün kullanımı, çok sayıda farklı edebi akım ve türlerde de kullanılmaktadır. Aruz ölçüsü, mesnevi, lirik, destan, kaside, mersiyye, gazel gibi türlerde kullanılmaktadır. Aruz ölçüsünün kullanımı, Türk edebiyatında önemli bir yere sahiptir.