Aykon, bir mimari tarzı olarak, Orta Çağ Avrupa'da kullanılan bir dizi baskın arsitektürel özelliğe verilen genel ad. Ortodoks ve Katolik kiliseler, kaleler, şatolar, manastırlar ve diğer büyük binaların çoğunda görülür. Aykon'un temel özelliği, kare, yaklaşık eşit kenar uzunluklarına sahip, düzgün ölçülerde bir çerçeve oluşturmaktır. Bu çerçeve, duvarlara, kapılara ve pencerelere daha yüksek bir çatı desteği sağlar. Günümüzde, çoğunlukla ikonografik olarak işlenen bu özellik, çoğunlukla genel mimari öğelerden ziyade Katolik kiliselerin cephelerinde veya yüksek özelliklerinde daha yaygın olarak kullanılır.
Aykon mimarisinin en önemli özelliklerinden biri, çoğunlukla kare biçiminde olan çerçevelerinin çoğunlukla süslü olmasıdır. Çerçeveler, çoğunlukla sıcak renkli taş, ahşap veya tuğladan oluşan oymalarla süslüdür. Eksenel motifler, canlı bitkisel ve hayvan motifleri, sütunlar ve çoğunlukla geometrik desenler de genellikle kullanılır. Kısa süre önce, Aykon mimarisi, diğer mimari özellikler gibi, çoğunlukla kültürel ve dini değerleri simgeleyen bir biçim olarak kullanılmıştır.
Bugün, Aykon mimarisi, genellikle dini ya da kültürel önem taşımadan, daha çok daha modern binaların tasarımında veya dekorasyonunda kullanılmaktadır. Postmodern mimari tarzının çoğunlukla kullandığı gibi, özellikle modern tarzlarda, Aykon mimarisi, özellikle büyük kapıları ve pencereleri vurgulamak için kullanılmaktadır.
Aykon mimarisi, günümüzde çok sayıda bina tasarımında veya dekorasyonunda kullanılmaktadır. Özellikle modern tarz binalarda, Aykon tarzında çerçeveler, özellikle büyük kapılar ve pencereleri vurgulamak için kullanılmaktadır. Ayrıca, Aykon tarzı, genellikle dekoratif amaçlar için, tuğla, ahşap ve beton gibi yüzeyleri süsleme veya süslemek için kullanılmaktadır.