Uzay ve evren Gökbilimciler, Einstein’ın genel görelilik teorisini mevcut gözlemlerle. (, ESA tarafından fırlatılan Planck uydusundan gelen bilgiler gibi) ve modern gözlemlerle birlikte kullanarak, evrenin yaşını son derece hassas 13.7 milyar yıllık bir dereceye kadar belirlediler. Hiçbir şeyin boşlukta ışık hızından daha hızlı hareket edemeyeceğini veya ışık hızının kozmik hız sınırı olduğunu düşünürsek. Evrenin 13.7 milyar ışık yılı boyutunda olduğunu tahmin edebiliriz. Ancak gözlemlenebilir kozmos, 92 milyar ışık yılını kapsar.
Önerilen İçerik:
Uzay ve Zaman
Kozmik mesafeler söz konusu olduğunda, uzay ve zaman birbirinden ayrılamayan fikirlerdir. Işık hızının sınırlı olması bunun başlıca sebepleri arasındadır. Sonuç olarak, mesafeler ışık yılı cinsinden ifade edilir. Işığın bir yılda kat ettiği mesafe ise. 9,5 trilyon kilometrenin bir ışık yılı oluşturduğu şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Sonlu ışık hızının kuşkusuz en çarpıcı sonucu olan gökyüzünde gördüğümüz nesnelerin geçmiş hallerine tanık oluyoruz. Büyük ve parlak yıldızlar, mavi yıldızlar olarak bilinen yıldızlardır. 4.5 milyar yaşındaki Güneşimizin aksine. Birincil nükleer yakıtının hızlı tüketimi nedeniyle sadece birkaç yüz milyon yıllık kısa bir ömre sahiptirler. Bu nedenle, yeterince uzaktalarsa şu anda gökyüzünde görebildiğimiz mavi yıldızların “şu anda” var olmaması tamamen mümkündür.
Evrenden gelen ilk ışık olarak gördüğümüz kozmik mikrodalga fon ışınımı, dünyaya her yönden eşit güçte seyahat eder. Bu ışınım ilk olarak büyük patlamadan sadece 380 bin yıl sonra meydana geldi. Bu, kozmik zaman açısından kozmosun henüz emekleme aşamasında olduğunu gösterir. Büyük patlamadan sonra kozmik şişme, kozmosun çok kısa bir sürede ışıktan bile daha hızlı genişlemesine neden oldu. Evren opak kaldı ve genişlemesi sırasında sadece enerjiden oluşuyordu. Şişme durduğunda ve evrenin genişlemesi yavaşladığında, evren nihayet ışığa açılmadan önce bu bir süre devam etti.
Evrenin Boyutu ve Yaşı Arasındaki Uyumsuzluk
Yıldızlar ve galaksiler henüz oluşmadığından, kozmik mikrodalga fon ışınımı ilk kez serbest bırakıldığında, evrendeki her konum aynıydı. Sonuç olarak, Dünya’nın o andaki konumu, diğer herhangi bir konumla aynıydı. Şimdi bu noktayı çevreleyen bir küre hayal edelim. Kürenin sınırları, bugün Dünya’dan gözlemlediğimiz kozmik mikrodalga fon ışınımının kaynağı olsun. Bu kürenin o günkü yarıçapının 42 milyon ışık yılı olduğunu. Büyük patlamayı ve kozmik şişmeyi takip eden devam eden genişlemeyi hesaba katarak belirleyebiliriz. Bu küreden yayılan ışınım, Dünya’ya ulaşmadan 13,7 milyar yıl önce seyahat etti. Daha küçük kürelerden gelen ışınım konumumuzu çoktan geçti. Ancak daha büyük kürelerden gelen ışınım henüz bize ulaşmadı. Ancak 13,7 milyar yıllık bu ışık yolculuğunda, bugün bize ulaşan ilk ışığın ilk salındığı yer sürekli olarak bizden uzaklaştı.
Az önce belirttiğimiz kozmik şişmenin ardından evrenin genişlemesinin yavaşlamasına rağmen. Devam ettiğini dikkate alarak bu konumun şu anda bizden 41 milyar ışık yılı uzaklıkta olduğunu tahmin edebiliriz.
Daha önce inandığımızın ve az önce bahsettiğimizin aksine, tamamen bağımsız iki araştırma grubu. 1998–1999 yıllarında, milyarlarca uzaklıktaki süpernovaları inceleyerek. Evren in genişleme hızının yaklaşık 5 milyar yıl önce hızlanmaya değil, yavaşlamaya başladığını buldu. Kökeni ve doğasını hala tam olarak anlayamadığımız karanlık enerji fikri bu şekilde ortaya çıktı. Fizikte Nobel Ödülü 2011 yılında bu keşfe verildi. Kozmosun yaklaşık %70’i şu anda maddeyi yerçekimine zıt bir kuvvetle iten karanlık enerjiden oluşuyor. Bu keşfi hesaba kattığımızda ve hesaplamalarımızı yeniden yaptığımızda. Bugün bize ulaşan kozmik mikrodalga fon ışınımının en erken emisyonunun. Bizden 46 milyar ışık yılı uzaklıkta olduğunu gözlemliyoruz.
Önerilen İçerik:
Uzay ve Zaman
Kozmik mesafeler söz konusu olduğunda, uzay ve zaman birbirinden ayrılamayan fikirlerdir. Işık hızının sınırlı olması bunun başlıca sebepleri arasındadır. Sonuç olarak, mesafeler ışık yılı cinsinden ifade edilir. Işığın bir yılda kat ettiği mesafe ise. 9,5 trilyon kilometrenin bir ışık yılı oluşturduğu şeklinde karşımıza çıkmaktadır. Sonlu ışık hızının kuşkusuz en çarpıcı sonucu olan gökyüzünde gördüğümüz nesnelerin geçmiş hallerine tanık oluyoruz. Büyük ve parlak yıldızlar, mavi yıldızlar olarak bilinen yıldızlardır. 4.5 milyar yaşındaki Güneşimizin aksine. Birincil nükleer yakıtının hızlı tüketimi nedeniyle sadece birkaç yüz milyon yıllık kısa bir ömre sahiptirler. Bu nedenle, yeterince uzaktalarsa şu anda gökyüzünde görebildiğimiz mavi yıldızların “şu anda” var olmaması tamamen mümkündür.
Evrenden gelen ilk ışık olarak gördüğümüz kozmik mikrodalga fon ışınımı, dünyaya her yönden eşit güçte seyahat eder. Bu ışınım ilk olarak büyük patlamadan sadece 380 bin yıl sonra meydana geldi. Bu, kozmik zaman açısından kozmosun henüz emekleme aşamasında olduğunu gösterir. Büyük patlamadan sonra kozmik şişme, kozmosun çok kısa bir sürede ışıktan bile daha hızlı genişlemesine neden oldu. Evren opak kaldı ve genişlemesi sırasında sadece enerjiden oluşuyordu. Şişme durduğunda ve evrenin genişlemesi yavaşladığında, evren nihayet ışığa açılmadan önce bu bir süre devam etti.
Evrenin Boyutu ve Yaşı Arasındaki Uyumsuzluk
Yıldızlar ve galaksiler henüz oluşmadığından, kozmik mikrodalga fon ışınımı ilk kez serbest bırakıldığında, evrendeki her konum aynıydı. Sonuç olarak, Dünya’nın o andaki konumu, diğer herhangi bir konumla aynıydı. Şimdi bu noktayı çevreleyen bir küre hayal edelim. Kürenin sınırları, bugün Dünya’dan gözlemlediğimiz kozmik mikrodalga fon ışınımının kaynağı olsun. Bu kürenin o günkü yarıçapının 42 milyon ışık yılı olduğunu. Büyük patlamayı ve kozmik şişmeyi takip eden devam eden genişlemeyi hesaba katarak belirleyebiliriz. Bu küreden yayılan ışınım, Dünya’ya ulaşmadan 13,7 milyar yıl önce seyahat etti. Daha küçük kürelerden gelen ışınım konumumuzu çoktan geçti. Ancak daha büyük kürelerden gelen ışınım henüz bize ulaşmadı. Ancak 13,7 milyar yıllık bu ışık yolculuğunda, bugün bize ulaşan ilk ışığın ilk salındığı yer sürekli olarak bizden uzaklaştı.
Az önce belirttiğimiz kozmik şişmenin ardından evrenin genişlemesinin yavaşlamasına rağmen. Devam ettiğini dikkate alarak bu konumun şu anda bizden 41 milyar ışık yılı uzaklıkta olduğunu tahmin edebiliriz.
Daha önce inandığımızın ve az önce bahsettiğimizin aksine, tamamen bağımsız iki araştırma grubu. 1998–1999 yıllarında, milyarlarca uzaklıktaki süpernovaları inceleyerek. Evren in genişleme hızının yaklaşık 5 milyar yıl önce hızlanmaya değil, yavaşlamaya başladığını buldu. Kökeni ve doğasını hala tam olarak anlayamadığımız karanlık enerji fikri bu şekilde ortaya çıktı. Fizikte Nobel Ödülü 2011 yılında bu keşfe verildi. Kozmosun yaklaşık %70’i şu anda maddeyi yerçekimine zıt bir kuvvetle iten karanlık enerjiden oluşuyor. Bu keşfi hesaba kattığımızda ve hesaplamalarımızı yeniden yaptığımızda. Bugün bize ulaşan kozmik mikrodalga fon ışınımının en erken emisyonunun. Bizden 46 milyar ışık yılı uzaklıkta olduğunu gözlemliyoruz.