Konuşma üslubu, konuşurken kullanılan dilin türünü ifade eder. Bir konuşmacının konuşma üslubu, konuştuğu kişi veya kişilerin kim olduğuna, dilin kullanıma yönelik amacına göre değişiklik gösterebilir. Konuşma üslubu, dilin sözcükler, cümleler ve ses tonu olmak üzere üç temel öğesini içerdiği için, konuşma üslubu ile konuşurken kullanılan dilin biçimi arasında önemli bir ilişki vardır.
Konuşma üslubu, kişinin konuştuğu kişi veya kişilerden etkilenir. Örneğin, bir ebeveyn tarafından kullanılan konuşma üslubu, çocuğa konuşurken kullanılan konuşma üslubu ile farklı olabilir. Aynı şekilde, üst düzey bir yöneticiyle konuşurken kullanılan konuşma üslubu, bir arkadaşıyla konuşurken kullanılan konuşma üslubu ile farklı olacaktır.
Konuşma üslubu, kişinin konuşma amacına göre değişebilir. Kişi, komuta etme, ikna etme veya bilgi verme gibi konuşma amacı için farklı konuşma üslubu kullanabilir. Bu konuşma üslubu, kişinin konuşma amacına göre sözcükler, cümleler ve ses tonu olmak üzere değişiklik gösterir.
Konuşma üslubu aynı zamanda ortamın da etkisi altındadır. Örneğin, meydan okuma veya tartışma gibi ortamlarda kişinin konuşma üslubu ve ses tonu daha sert olacaktır; fakat bir davette veya bir toplantıda kişinin konuşma üslubu ve ses tonu daha yumuşak olacaktır.
Konuşma üslubu, her konuşmacının kendine özgüdür ve konuşurken kullanılan dilin biçimini belirler. Konuşurken kullanılan dilin kimle konuşulduğu ve konuşma amacına göre değişebilen konuşma üslubu, konuşmacının kendini ifade etmesini ve iletişimde başarılı olmasını sağlar.