Olumsuz mükemmeliyetçilik, kişinin kendine ya da başkalarına karşı çok yüksek ve imkansız standartlarla yaşamaya çalışmasıdır. Bu kişilerin ulaşmak istedikleri bu yüksek standartların sürekli olarak gerçekleşememesi üzerine bu kişiler, kendilerini kınamaya ya da kendilerine çok fazla baskı uygulamaya başlarlar. Olumsuz mükemmeliyetçilik, kişinin kendisini veya başkalarını çok fazla öz eleştiriye tabi tutması, sürekli olarak kendisinin veya başkalarının başarısızlıklarını öne çıkarması, kendisinin veya başkalarının çabalarının yetersiz bulunması, başarılı olmak için çok fazla çaba göstermesi ve sonuç olarak da başarısız olması anlamına gelir.
Olumsuz mükemmeliyetçilik, akut stres, depresyon, anksiyete, kendini kötü hissetme, öfke, umutsuzluk, motivasyon kaybı, güvensizlik, huzursuzluk, çatışmalar gibi duygusal sorunların oluşmasına ve ortaya çıkmasına sebep olabilir. Olumsuz mükemmeliyetçilik, kişinin sosyal yaşantısını, performansını ve zihinsel, fiziksel ve duygusal sağlığını olumsuz yönde etkileyebilir.
Kendi başarısızlıklarının farkında olan olumsuz mükemmeliyetçi kişiler, başarısız olma korkusuyla yaşamakta ve her zaman başarısız olma korkusunda yaşamaktadırlar. Bu kişiler, karşılarındaki herhangi bir kişiyi eleştirme eğilimindedirler ve bu kişilerin başarısını küçümseyerek kendi başarısız olduklarını unutabilmek için çabalar.
Olumsuz mükemmeliyetçiliğin ortadan kalkması, kişinin kendi yeteneklerini ve yetersizliklerini kabullenmesi, başarısızlıklarının doğal bir sonuç olduğunu kabullenmesi, kendisine ve başkalarına pozitif düşünerek yaklaşması ve gerçekçi hedefler koyması ile mümkün olacaktır. Ayrıca kişinin kendisine veya başkalarına her zaman en iyisini istemesine rağmen, bu hedefe ulaşmak için çoğu zaman sabırlı olması gerekecektir.