Orta Çağ felsefesi hangi dönem

Orta Çağ Felsefesi Nedir?

Orta Çağ felsefesi, 8. ve 15. yüzyıllar arasındaki dönemi kapsayan felsefi akımların tümüdür. Orta Çağ, insanların Batı Avrupa toplumunda, şimdiye kadar oluşturulmuş olan kültürün bilgi alanlarına bakış açısının değiştiği zamandı. Doğal felsefe ve teoloji, Orta Çağ felsefesi tarafından tek bir çatı altında birleştirildi. Orta Çağ felsefesinin en belirgin özelliği, Aristoteles'in felsefesinin, Hıristiyanlıkla karşılaştırılmasıdır.

Orta Çağ Felsefesinin Temel İlkeleri

Orta Çağ felsefesinin temel ilkeleri, Tanrının kudretinden kaynaklanıyor. Orta Çağ filozofları, Tanrının her şeye hakim olduğuna inanıyorlardı. Tanrı, dünya ve insanlar hakkında her şeyi bilen ve her şeyi kontrol eden bir varlıktı. Bu inanç, Tanrının sebep ve sonuç arasında çözümlemelerin izin verilmediği anlamına geliyordu. Orta Çağ felsefesi, evrenin tüm yapısını ve tüm olaylarının Tanrı tarafından düzenlendiği bir evren olarak görüyordu.

Orta Çağ Felsefesinin Temel İdeolojileri

Orta Çağ filozofları, ortaya çıkardıkları kavramları, Tanrının evrensel bir kudreti üzerinden açıklıyorlardı. Bu kavramlar, idealizm, doğuştan özellikler, ahlak, özgür irade ve kader gibi konuları kapsıyordu. Ayrıca, Orta Çağ felsefesi, evrenin merkezinde Tanrı'nın var olduğunu kabul ediyordu. Diğer taraftan, felsefe, insanın özgür iradesinin var olduğunu kabul ediyordu.

Orta Çağ Felsefesinin Önemi

Orta Çağ felsefesi, Avrupa'da felsefenin gelişiminin önemli bir aşamasını oluşturmaktadır. Orta Çağ felsefesi, Batı düşüncesinin temelini oluşturan temel prensipleri getirdi. Ayrıca, Orta Çağ felsefesi, modern felsefenin temelini oluşturan temel kavramların çoğunu oluşturdu. Bu nedenle, Orta Çağ felsefesi, modern felsefe ve düşüncelerin gelişiminin önemli bir köprüsüdür.