Ozan ve aşık arasındaki fark, aslında çok eski zamanlardan beri var olan ve çok farklı olan iki kültürel kavramdır. Ozan, Türk kültüründe, edebiyat ve sanatın bir parçası olarak kabul edilen, kendine özgü bir sanat formudur. Ozanlık, Türk kültürünün geleneksel bir parçası olarak çeşitli şekillerde övgüler, ezgiler ve sözler olarak Türk toplumları arasında yaygındır. Ozanlar, genellikle kahramanları anlatan veya özgürlük hayallerini dile getiren şiirler, edebiyat ve müzik ile ağızlarından çıkan sözlerle öne çıkarlar. Ozanlar, hece vezni, aruz vezni, şiirsel lafızlar ve ezgiler kullanarak genellikle uzun, sözcüklerle oluşturulmuş hikâyeler anlatırlar.
Aşık ise, Türk kültüründe, özellikle her türlü konu hakkında sözler söylemek için kullanılan, çok daha özgür bir şekilde oluşturulmuş sanat formudur. Aşıklar, özellikle duygularını paylaşmak için kullanılan bir şekilde oluşturulmuş sözler, sözcükler, ezgiler ve şiirler olarak kabul edilir. Aşıklar, genellikle kısa, öz, etkileyici ve samimi sözcükler ve sözler kullanarak, çoğunlukla kendi deneyimlerini, sevgi ve aşkı dile getirirler. Aşıkların şiirleri, genellikle müzik eşliğinde söylenir ve özellikle Türk kültüründe çok sevilir.
Ozan ve aşık arasındaki fark, ozanların çoğunlukla uzun, daha kurallı ve geleneksel şiirler söylemesiyle, aşıkların ise kısa, anlamlı ve etkileyici sözler söylemesiyle açıkça gözlemlenebilir. Ozanlar, özgürlük, edebiyat ve sanatın bir parçası olarak, kültürümüzün geleneksel bir parçası olarak kabul edilirken, aşıklar ise, çok daha özgür bir şekilde sözler söylemek için kullanılan, daha özgür bir sanat formudur.