Polinom olma şartı, bir denklemde belirli sayıda değişkeni içeren ikinci veya üstü dereceden bir polinomun oluşmasını gerektirir. Bir polinom, değişkenlerin bir araya getirilmesiyle elde edilen denklemin asıl terimlerinin üssü bir olanlardan oluşmasıdır. Polinomların derecesi, o denklemde kullanılan en yüksek üssün sayısıyla ifade edilir. Örneğin, 3. dereceden bir polinomu tanımlamak için 3. dereceden en yüksek üs kullanılır.
Bir polinomun oluşması için, kullanılan değişkenlerin toplamının ikinci veya üstü dereceden olması gerekir. Örneğin, iki değişkeni olan bir polinom 2. dereceden olmalıdır. Aynı şekilde, üç değişkenli bir polinom 3. dereceden olmalıdır. Polinomlar, sıfır ve pozitif tamsayı derecelerini içerebilir.
Bir polinomun oluşması için, kullanılan değişkenlerin her birinin birbirinin üssüne göre çarpımının bulunması gerekir. Bu çarpımlar, o polinomu oluşturan temel terimler olarak adlandırılır. Örneğin, iki değişkeni olan bir polinomda, her iki değişkenin üssünün çarpımı olan karesi temel terim olarak kullanılır. Aynı şekilde, üç değişkenli bir polinomda, her üç değişkenin üssünün çarpımı olan kübüs temel terim olarak kullanılır.
Bir polinomun oluşması için, kullanılan değişkenlerin her birinin tekrar eden üslerle elde edilemeyecek kadar farklı olması gerekir. Örneğin, iki değişkeni olan bir polinomda, her iki değişkenin üssü arasında en az 1 fark olması gerekir. Aynı şekilde, üç değişkenli bir polinomda, her üç değişkenin üssü arasında en az 2 fark olması gerekir.
Son olarak, bir polinomun oluşması için, kullanılan değişkenlerin her birinin farklı olması ve her birinin tekrar eden üslerle elde edilemeyecek kadar farklı olması gerekir. Örneğin, iki değişkeni olan bir polinomda, her iki değişkenin de üssü farklı olmalı ve her iki değişkenin üssü arasında en az 1 fark olmalıdır. Aynı şekilde, üç değişkenli bir polinomda, her üç değişkenin üssü farklı olmalı ve her üç değişkenin üssü arasında en az 2 fark olmalıdır.