Sakiller, bilimsel anlamda, genellikle suyun akışkanlığının düşük olduğu, çamurlu ve çoğunlukla sert tabakalardan oluşan katmanlara verilen isimdir. Sakiller, genel olarak çökelme sürecinin sonucu olarak oluşur ve çoğunlukla deniz tabanında bulunur. Sakiller, genellikle deniz tabanına yakın olmayan yerlerde de meydana gelebilir ve çoğunlukla sığ denizlerde, çökme veya ölümsüz kumaş oluşturmak için kullanılır.
Sakiller, genel olarak, kaya ve buzul tabakalarının arasında bulunan zayıf katmanlardan oluşur. Bir sakil oluşturulması için, öncelikle çökelme sürecine başlaması gerekir. Bu süreç, genellikle, deniz tabanının kaya tabakasının yüzeyinden başlar. Deniz tabanının kaya tabakasındaki çatlaklar ve yarıklar, çökelme sürecinin başlangıcını kolaylaştırır. Daha sonra, çökelme süreci, sert tabakaların arasına girerek devam eder.
Sakiller, çevresel etkilerin önemli bir özelliği olarak kabul edilir. Suyun akışkanlığını arttıran sakiller, deniz tabanının çevresindeki canlılar için önemli bir yuva olabilir. Deniz tabanındaki sakiller, aynı zamanda, deniz canlılarının korunmasına yardımcı olan önemli çevresel koruma özellikleri de sağlar. Örneğin, sakiller, deniz canlılarının saldırılardan korunmasına yardımcı olur ve çevresel kirliliğe karşı bir filtre olarak da çalışır.
Sakiller, üstlerinde çok sayıda deniz canlısının yaşadığı önemli ekosistemler oluşturur. Bir sakil içerisinde, çok sayıda deniz canlısı ve bitkisi için yaşam alanı oluşturur. Bir sakil, deniz canlılarının besin arama, hareket ve üreme gibi özellikleri ile çok önemlidir. Ayrıca, sakiller, deniz canlılarının yaşam alanının yüksek kalitesini koruyabilir.
Son olarak, sakiller, okyanus ekosistemi için de önemli bir özellik olarak kabul edilir. Sakiller, okyanusun üst tabakasının hareketini kontrol ederek, okyanus akımının dengesini korur. Özellikle, bu akımın sıcaklık ve tuzluluk seviyesinin kontrolü için önemlidir. Ayrıca, sakiller, okyanusun dönüşümünü kontrol ederek, okyanusun dengesini korur.