Suçun manevi unsuru, suçu işleyen kişinin olayın özüne hakim olamayışı, kötü niyet, kasıtsızlık gibi manevi durumlarının suçun meydana gelişinin bir unsuru olarak kabul edilir. Suçun manevi unsuru, suçun tam olarak ne olduğunu açıklamak için kullanılan bir kavramdır.
Suçun manevi unsuru, suçlu kişinin olayın özünü, suçun tam olarak ne olduğunu ve olayın etkilerini anlamaya çalışırken kendi öznel değerlendirmesinin bir unsuru olarak kabul edilir. Suçlu kişi, olayın meydana gelişinin nedenlerini ve sonuçlarını anlamak için, suçun özünü, kötü niyeti, kasıtsızlığı veya kötü niyetli bir eylemi içerip içermediğini anlamaya çalışmalıdır.
Manevi unsuru, suçun tam olarak ne olduğunu anlamak için, suçlu kişinin mevcut olayın özünü, kötü niyeti, kasıtsızlığı veya kötü niyetli bir eylemi içerip içermediğini anlamaya çalışmasını gerektirir. Böylece, suçlu kişi, suçun özüne hakim olamaya çalışarak olayın etkilerini veya sonuçlarını kavrama fırsatı bulur.
Manevi unsuru, suçun bir nevi “açıklaması” olarak kabul edilebilir. Suçlu kişinin, olayın özünü, suçun tam olarak ne olduğunu ve olayın etkilerini anlamaya çalışırken kendi manevi durumunu anlaması gerekir. Suçlu kişinin kendi manevi durumunu anlaması, suçun özünü, kötü niyeti, kasıtsızlığı veya kötü niyetli bir eylemi içerip içermediğini anlamasını sağlar.