Tasavvufta Aşık (ma'rifetullah) kavramı, insanın Allah'a olan yakınlığının göstergesidir.
Tasavvufta Aşık, Allah'a duyulan çok güçlü bir sevgi ve bağlılık ile, O'nun övgüsünün söylenmesi ve O'nun emirlerinin yerine getirilmesi ile tanımlanır. Tasavvufta Aşık aynı zamanda, Allah'ın sınırsız merhamet ve şefkatine karşı duyulan derin bir bağlılık ve özlem olarak da görülür.
Tasavvufta Aşık, insanın dünyevi duygularından arınmış olması ile mümkündür. Günlük hayatın yoğun rutinlerinden uzaklaşarak, Allah'a olan sevgi ve bağlılık içinde, dünyevi düşüncelerden arınmış olarak, Allah'ın her türlü güzelliğine yaklaşmak gerekir.
Tasavvufta Aşık, Allah'ın zikirlerine, kulluğuna, Allah'ın yolunda gösterdiğimiz fedakarlığa ve hayatımızı Allah'a adamamıza bağlıdır. Bizler, Allah'a karşı derin bir bağlılık ve sevgi ile yaşamalıyız. Böylece, Allah'a olan sevgimiz ve bizi başka hiçbir şeye bağlamayan bağlılığımız artacak ve bizler, Allah'ın varlığına olan inancımızı sarsılmaz hale getireceğiz.
Tasavvufta Aşık, insana sadece Allah'ın emirlerini yerine getirmesini değil, aynı zamanda Allah'ın sevgisine, bizi Allah'ın yoluna çağırmasına ve bizim için çok büyük bir nimet olan İslam'a girmemize de karşı gösterdiğimiz bağlılık ve sevgi ile ifade edilir.
Tasavvufta Aşık, Allah'ın emirlerine uymayı, O'nun yüce sözlerini öğrenip O'nun kullarına karşı merhamet göstermeyi, O'nun sevgi ve şefkatine karşı derin bir bağlılık ve sevgiyle yaşamayı gerektirir. Tasavvufta Aşık, tüm bunların yanı sıra, Allah'ın sevginin duyulması ve Allah'ın kuluna yardım edilmesi anlamına da gelir.