Temel armoni, müzikte melodik, ritmik, sesli ve armonik unsurlarının bir araya gelmesi olarak tanımlanır. Müzikteki armoni, çoğunlukla üç veya daha fazla notanın bir araya gelmesiyle oluşturulur. Bunlar arasında, üç veya daha fazla notanın, üst üste veya yan yana kullanılarak oluşturulan armoniye üçlü armoni ya da akord olarak adlandırılır. Akordun notaları arasındaki farklılık, armoninin tonalitesini belirleyen tonalite adını alır. Müzikte çoğunlukla kullanılan armonik yapılar, üçlü armoniye dayanır ve çoğu zaman tonalite üzerindeki bir kalıptan oluşur. Bu kalıplar arasında, dörtlü armoni, küme armonisi, yay armonisi, güvercin kuyruğu armonisi, çift kalıpsal armoni, dar ve geniş armoni, melodik armoni ve diatonik armoni bulunur.
Müzikteki armoni, üçlü armoni ve diğer tüm armonik kalıpların birbirleriyle oluşturdukları uyumlu armonik çerçeveye dayalıdır. Üçlü armoni, çoğunlukla major ve minor tonalite üzerinde kullanılır. Major tonalite, genellikle hafif ve mutlu bir havaya sahipken, minor tonalite daha karanlık, üzüntülü bir atmosfere sahiptir. Daha karmaşık armonik kalıplar, çeşitli tonaliteler ve temalar üzerinde de kullanılabilir. Armonik çeşitlilik müziğin daha çekici ve canlı hale gelmesini sağlar.
Çoğu müzikte armoni, diğer melodik, ritmik ve sesli unsurlarla birlikte kullanılır. Armonik unsurlar, melodi ve sesleri destekler ve müziğin daha tutarlı bir şekilde işlenmesini sağlar. Özellikle klasik müzikte armoni, melodik ve ritmik unsurların üzerine kuruludur. Armoni, müzikteki çeşitli unsurların, birbirleriyle uyumlu bir şekilde bir araya gelmesini sağlar.