Teahhur şiiri, 13. yüzyılda Türk edebiyatının önde gelen şairlerinden Mevlana Celaleddin Rumi tarafından yazılmıştır. Teahhur şiiri, sözlü edebiyat geleneğinin temel öğelerinden biridir. Şiirde, Mevlana'nın hayatının değişimleri üzerine düşünceleri ve arayışları konu edilir. Mevlana, Teahhur şiirinde kendi yaşamının dönüşümünü anlatan, ilahi sevgi, nefse çekişme, insanın dört boyutlu varlığı ve kendinden önceki geleneklere bağlılık gibi konuları ince bir şekilde işlemiştir.
Teahhur şiirinin temel öğesi, Mevlana'nın kendi yaşamından alınan öğretileridir. Mevlana'nın düşüncelerine dayanarak, Teahhur şiirinde övülen değerler, maddi varlığın, insanın kendi yaradılışının ve aşkın önemine dikkat çekilir. Şiirde, gerçek aşkın insanın ruhuna yöneldiği, nefsin arzularına karşı sevgiyle direnmesi ve kendi dünyasının dışında arama yapması gerektiğini vurgulanır. Bununla birlikte, Teahhur şiiri aynı zamanda Mevlana'nın düşünceleriyle bir araya gelerek, insanın özgürlüğünün, üstünlüklerin aranmaması gerektiği, insanların farklılıklarının saygıyla karşılanması gerektiği ve insanların her zaman iyiliğe yönelmesi gerektiği gibi temel konularını vurgulamaktadır.
Teahhur şiiri, insanların kendi varlıklarının derinliğini anlamalarına yardımcı olmak için Mevlana tarafından yazılmış olan bir şiirdir. Şiirde, Mevlana'nın düşünceleri ve arayışları ile insanın nefsiyle arasındaki çatışmaya, kendi yaşamının değişimlerinin üzerinde durarak, insanın kendisini keşfetmesine yardımcı olmak amaçlanmaktadır. Teahhur şiiri, hem geleneğin öğelerini hem de Mevlana'nın düşüncelerini kapsayan, insanların kendi yaradılışının derinliğini anlamak için kendileri ile baş etmeyi öğreten bir şiir olmasıyla önemli bir edebi eserdir.