Evlilik öncesi son dakika pişmanlıkları hakkında pek çok kez duymuştum, ama bunun benim başıma gelmesi hiç aklımda yoktu. O gün tören için hazırlandım ve güzel bir gelinlik giydim. Makyajım ve saçım tamamen hazırdı ve ben hazır olduğum halde içimde beklenmedik bir sıkıntı hissediyordum.
Sanki her şey çok hızlı ilerliyordu ve ben bu duruma hazır değildim. Kendime sürekli olarak "Bunu yapmalı mıydım?" diye soruyordum. Ailem ve arkadaşlarım benimle gurur duyacaklardı, ama ben yine de bir şeylerin eksik olduğunu hissediyordum.
Kendimi düşüncelerimin ortasında buldum ve kalbim sanki paniğe kapılmıştı. Hayatımın geri kalanını birisiyle paylaşmak fikri bile beni biraz ürkütüyordu. Bu kadar ciddi bir karar almak için daha fazla zamanım olması gerektiğini düşündüm.
O zamanlar hayatımın aşkıyla evleneceğim fikri beni mutlu etmişti. Ancak bugün, bu plandan kaçmak istiyorum. Ama üzülerek söylemeliyim ki, bu kararımı sevdiklerimle paylaşamadım. Onları hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyordum.
Belki de yanlış bir karar veriyorum. Belki de bu pişmanlık hissi sadece evlilik öncesi jitters'tan kaynaklanıyor. Ama içimdeki bu endişe beni harekete geçmeye zorluyor. Bu hayatımın en önemli kararlarından biri ve ben doğru hareket etmek istiyorum.
Bu düşüncelerle dolu kafayla törene gitmek zorundaydım ve düşüncelerimi biraz daha toparlamalıydım. Bunu yaparken, kalbimin ne kadar hızlı attığını fark ettim. Yine de, ne kadar korktuğumu ve ne kadar pişmanlık duyduğumu kimseye söyleyemedim.
Sonunda tören başladı ve benim hazır olup olmadığımdan bağımsız olarak akışta kalmalıydım. Hayatımın bu anında her şey çok hızlı ilerledi. Ancak, bunun gerçekten istediğim bir şey olup olmadığına dair büyük şüphelerim vardı.
Şimdi, evliliğimin son derece mutlu olduğunu söyleyebilirim. Ancak o gün bana hitap eden pişmanlık hissi hala işaretleri bende taşıyor. Her zaman hatırlamalıyım ki, hayatımın en önemli kararlarını verme sürecinde kendime zaman tanımalıyım.
Sanki her şey çok hızlı ilerliyordu ve ben bu duruma hazır değildim. Kendime sürekli olarak "Bunu yapmalı mıydım?" diye soruyordum. Ailem ve arkadaşlarım benimle gurur duyacaklardı, ama ben yine de bir şeylerin eksik olduğunu hissediyordum.
Kendimi düşüncelerimin ortasında buldum ve kalbim sanki paniğe kapılmıştı. Hayatımın geri kalanını birisiyle paylaşmak fikri bile beni biraz ürkütüyordu. Bu kadar ciddi bir karar almak için daha fazla zamanım olması gerektiğini düşündüm.
O zamanlar hayatımın aşkıyla evleneceğim fikri beni mutlu etmişti. Ancak bugün, bu plandan kaçmak istiyorum. Ama üzülerek söylemeliyim ki, bu kararımı sevdiklerimle paylaşamadım. Onları hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyordum.
Belki de yanlış bir karar veriyorum. Belki de bu pişmanlık hissi sadece evlilik öncesi jitters'tan kaynaklanıyor. Ama içimdeki bu endişe beni harekete geçmeye zorluyor. Bu hayatımın en önemli kararlarından biri ve ben doğru hareket etmek istiyorum.
Bu düşüncelerle dolu kafayla törene gitmek zorundaydım ve düşüncelerimi biraz daha toparlamalıydım. Bunu yaparken, kalbimin ne kadar hızlı attığını fark ettim. Yine de, ne kadar korktuğumu ve ne kadar pişmanlık duyduğumu kimseye söyleyemedim.
Sonunda tören başladı ve benim hazır olup olmadığımdan bağımsız olarak akışta kalmalıydım. Hayatımın bu anında her şey çok hızlı ilerledi. Ancak, bunun gerçekten istediğim bir şey olup olmadığına dair büyük şüphelerim vardı.
Şimdi, evliliğimin son derece mutlu olduğunu söyleyebilirim. Ancak o gün bana hitap eden pişmanlık hissi hala işaretleri bende taşıyor. Her zaman hatırlamalıyım ki, hayatımın en önemli kararlarını verme sürecinde kendime zaman tanımalıyım.
