Türk Hikayecilik Tarihi ve İlk Türk Hikaye Yazarları
Türk edebiyatının başlangıcı, İslamiyet'in Anadolu'ya getirdiği unsurlardan beslenerek, tarihçilerin dikkatini çekmeye başladı. İslamiyet'in getirdiği yeni anlayışla, Türkler, edebiyatın her alanında yeni yöntemler geliştirdiler. Türkler, İslamiyet'in getirdiği özgürlük ve güvenlik ortamından faydalanarak, edebiyatın her alanında çok sayıda eser ortaya koymaya başladılar. Bu çalışmaların en önemlilerinden biri de hikayecilik oldu.
Türk hikayeciliği, 10. yüzyılda başladı ve 15. yüzyıla kadar sürüp gitti. Türk hikayeciliğinin başlangıcı, İslamiyet'in Anadolu'ya getirdiği unsurlardan beslenerek, tarihçilerin dikkatini çekmeye başladı. 10. yüzyılda, çoğunlukla sözlü olarak anlatılan, köylerde, şehirlerde, kervansaraylarda, türbelerde ve çadırlarda anlatılan hikayeler, 2. yüzyılda pek çok kitapta derlenmeye başladı.
Türk hikayeciliğinin ilk önemli ismi, 12. yüzyıldan itibaren kitaplarda yer alan Bâkî-l-Gafâ (1127-1189) olarak kabul edilir. Bâkî-l-Gafâ, daha önce sözlü olarak anlatılan Türk hikaye ve masallarının ilk yazılı kaynaklarından biri olarak kabul edilir. Bâkî-l-Gafâ, Türk hikayeciliğinin ilk önemli ismidir ve bu nedenle, Türk hikayeciliğinin ilk türk hikaye yazarı olarak kabul edilir.
Türk Hikayeciliğinin Sonraki Dönemleri
Türk hikayeciliğinin sonraki dönemlerinde, çok sayıda hikaye yazarı ortaya çıktı. En önemlileri arasında, 13. yüzyılda yaşamış olan Süleyman Fâzılî (1253-1325) ve 13. yüzyılda yaşamış olan Hacı Bayram-ı Veli (1271-1337) sayılabilir.
Süleyman Fâzılî, Türk hikayeciliğinin en önemli isimlerinden biri olarak kabul edilir. Süleyman Fâzılî, edebiyatın her alanında eserler verdi ve hikayelerinin dili, çok güzel ve zengin olan bir dildi. Süleyman Fâzılî'nin hikayeleri, çoğu Türk kültürünün ortak unsurlarını içerir.
Hacı Bayram-ı Veli de Türk hikayeciliğinin önemli isimlerinden biri olarak kabul edilir. Hacı Bayram-ı Veli, hikayelerini kolay anlaşılır bir dille yazdı ve hikayelerinde, Türk kültürünün ortak unsurlarını içeren çok sayıda anekdot, masal ve hikaye anlatıldı.
Sonuç
Türk hikayeciliği, 10. yüzyılda başladı ve 15. yüzyıla kadar sürüp gitti. İlk Türk hikaye yazarı olarak, 12. yüzyıldan itibaren kitaplarda yer alan Bâkî-l-Gafâ (1127-1189) olarak kabul edilir. Sonraki dönemlerde, Türk hikayeciliğinin en önemli isimlerinden biri olan Süleyman Fâzılî (1253-1325) ve Hacı Bayram-ı Veli (1271-1337) ortaya çıktı. Bu isimler, Türk hikayeciliğinin gelişmesinde büyük rol oynadılar ve Türk hikayeciliği tarihinde önemli bir yere sahip oldular.
