Bektaşîlik Nedir?
Bektaşîlik, Türkiye'de ortaya çıkan ve orta ve doğu Avrupa'da da yaygın olan bir mezheptir. Bektaşîlik, 13. yüzyılda Baba İlyas tarafından kurulmuştur. Bektaşîlik, tasavvufi ilkeleri benimseyen bir dini akımdır. Bektaşîlik, özet olarak şöyle tanımlanabilir: "Kendi kendini arayıp bulmak; Tanrı'ya kendini adamak; kendini Tanrı'ya armağan etmek; Tanrı'ya sevgiyle, saygıyla, saygıyla yaklaşmak; özgürlük içinde ibadet etmek; yeryüzündeki insanların ıstırabının ortadan kalkması için çalışmak."
Bektaşîlik İnançları ve Pratikleri
Bektaşîler, Tanrısal sıfatların mükemmel bir bütünlükte olduğuna inanırlar. Bektaşîler, İlahî gerçeğin kendileri tarafından tecrübe edilebilecek bir şey olduğunu kabul ederler. Müritler, Tanrı'ya karşı kendilerini tam bir güven ve sevgiyle karşılamalıdır. Bektaşîler, Tanrı'nın varlığını, konuştuğu dilin ne olduğunu ve kimliğini anlamaya çalışırlar. Bektaşîler, Tanrı'nın, insanların her türlü isteklerinin karşılanacağına inanırlar.
Bektaşîlik, çok çeşitli ibadetler ve pratikleri içerir. Bu ibadetler arasında seccade, semazenlik, destan okuma, zikir, sema, şâd, namaz ve oruç gibi birçok ibadet bulunur. Bektaşîler, Tanrı'ya sevgi ve saygıyla yaklaşmak için günlük oruçlar tutarlar. Bektaşî zikirleri, Tanrı'nın kudretini, sonsuzluğunu ve birliğini hatırlamak için söylenir.
Bektaşîlik ve Hayatın Anlamı
Bektaşîlik, özgürlük içinde yaşamayı, insanların birbirlerine karşı sevgi ve saygı göstermeyi öğretir. Bektaşîler, insanın Tanrı ile iletişim kurmasının, insanın kendini Tanrı'ya armağan etmesinin ve Tanrı'nın gücünü kabul etmesinin önemini vurgular. Bektaşîler, insanların yaşamın anlamını ararken, Tanrı'nın insanlara gönderdiği görevleri anlamaya çalışmaları gerektiğine inanır. Bektaşîler, kendilerini Tanrı'ya armağan ederek, Tanrı'ya bağlılıklarının taze tutulması için Tanrı'ya özgürlük içinde ibadet etmeyi öğretir.